ตำรามวยไทยโบราณที่เก่าแก่ที่สุด
ถูกเขียนขึ้นในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓
ระหว่างพุทธศักราช ๒๓๖๗-๒๓๙๔ ยุครัตนโกสินทร์
ซึ่งบรรยายหลักเบื้องต้นของแม่ไม้
มวยไทย คือ ทุ่ม - ทับ -จับ-หัก
(หอสมดแห่งชาติ หมวดตำราภาพ เลขที่ ๑๐/ก มัดที่ ๓ ตู้ที่ ๑๑๗)
ตำรา
มวยไทยเล่มแรก
ตำรามวยไทยเล่มแรกสร้างโดย
๓พี่น้อง ครูมวย ได้แก่ นายชุบ นายชิต และนายสุวรรณ คนน้องแห่งสกุลนิราสะวัต มี
๑๐๓หน้า ราคาเล่มละ ๑ บาท ๒๕ สตางค์ พิมพ์ครั้งแรก ๑๕๐๐ฉบับ
พิมพ์ที่โรงพิมพ์อักษรนิติ บางขนพรหม พระนคร เมื่อวันที่ ๒๔ พฤศจิกายน พ.ศ.
๒๔๗๑
สารบัญประกอบด้วยเรื่อง วิธีคุมหลัก – วิธีก้าวเท้ารุกประชิด-
ระยะต่อยและเตะ-กติกาสังเขป-การฝึกหัดเพี่อขึ้นเวที-การให้น้ำหนักมวย -
แม่ไม้ชกและปิดเชิงมือทั้งหมด-การก้าวฟันปลา-ท่าคละสืบเท้าชกและถอดเท้ารับ-วิธีกระโดดชกและหลบ-การแยกขาชกประจบ-หลักแม่ไม้เชิงเท้า-
หลักแม่ไม้ถีบและจับ-หลักแม่ไม้หลบเตะ-ท่าเทพพนม-ขึ้นไม้พรหม
เป็นที่น่าสังเกตเนื้อหาสาระและภาพลีลาการชกต่อย
ส่วนใหญ่จะเป็นคำบรรยาย
ภาพประกอบมีค่อนข้างน้อย เป็นภาพขาวดำที่จัดในสตูดิโอ ไม่บอกชื่อท่าของแม่ไม้
บอกแต่ท่าคละอันหมายถึง ลีลา หมัด ศอก เตะ และเข่า คละกันไปแต่กลับโฆษณา เล่ม ๒
ที่จะจัดพิมพ์ในโอกาสหน้าพรรณนาจะมีรูปประกอบท่าครูเด็ด ๆ ได้แก่ ท่าลูกไม้มวย เช่น
หนูไต่ราว-หนุมานถวายแหวน-ฤๅษีมุดสระ-ลิงชิงลูกไม้และอื่นๆ
